MUHTERİS BAHÇIVANLAR VE GÜLLERİ

Bilakis çok hoşumuza giderdi yalnızlık. Üstü tozlarla örtülü kalpleri bir kutu misali açıp içerisindeki canavarı ortaya çıkarmak pek işimize gelmezdi çünkü. Lakin işlerin değiştiği noktalar olmuyo değildi. Muhteris bahçıvanlar gibi gül açacak tomurcuk aradığımızda oluyordu. Sevgiden diyorduk hep, bunların hepsi sevgiden.
Gözü dönmüş duygularımızı görmez oluyorduk.
Muhtelif hisleri bir arada yaşadığımızda çok olurdu. Tersine dönüyordu işler çoğunlukla.
İncecik bir ip, çok ince. Sizi bilmiyorum ama tam da şu an üzerinde yürüyorum. Mülhem bir karakter oluyorum şimdi,
İlham nerede denirse;
Senden.

HERCÜMERÇ

Dönüp bakmak istemedim bir daha,

Yüzünün uzaklığı çok yorucu geliyordu.

Yürek denilen organ, organlık görevini üstlenmiyordu.

Aldatıcı sınırlarla yoruluyordum,

Büyük sınırların beni çok aldatıyordu.

Duvarların çoğu zaman kendine çekiyordu,

Daha önce öyle, bir çift göz görmemiştim çünkü,

Bertaraf olmuş hislerin ortasında bir savaşta,

Zafere ulaşayım derken,

Yenik düştüm.

Amiyene bir çölün ortasında,

Hülya görmeye devam eder mi insan?

Neticesi ötürü ben de dolayısıyla,

Tatsız akşamlar yaşadım bir kaç aylığına.

Efsunlu hayallerle avutulmanın sırası değil,

Birlikte gerçeklerle yüzleşeceğiz,

Sisli aydınlığına.

MÜSTEHAK

Tahammülsüzleşen noktalardan göğe doğru,
Yükseldikçe alçalan
Fevkalbeşer bir insanın,
Belli olmayan bir yoluyum.
Bizlerle büyük seyahate doğru,
Sarsılan kalplerde
ehemmiyetli yolun,
Pek sonuna doğru,
Yürüyoruz
Bazen uçuyoruz
Ve
Düşünüyoruz birlikte.

Siyah bir gecede, simsiyah bir gecede
Sigaranın dumanına uçuyoruz birlikte.
Kim için olduğunun
Bilincine varırken,
Hiç tanımadan bilmenin,
Verdiği hikmetle
Yolcusuyuz bu yolun,
Sevildiğimiz müddetçe.
Yürüyoruz
Bazen uçuyoruz
Ve
Düşünüyoruz birlikte.


Kalpte yatan o acının tam altında bulunan,
Mizacı sert insanları.
Onlara
Nasıl kapıldığımızı.
Ansızın ve istemsizce, hiç yeri ve zamanı değilken,
Belki serseri, belki mahçup
Hiç umursamadan düşünüyoruz birlikte.
Bir mezbelede..

SADECE DERT

Münzevi balıklarmışız, ayrı kavanozlarda.
Öyle diyor Fazıl.
Diyor
Ama bilmiyor,
Sen yüklüsün yakamozlarda.
Bedevi bir mülteciyiz,
Hepimiz ayrı çöllerde.
İşte budur farkımız,
Zaman aşımının göğüs kafesinde.
Yaralı bir kavuşmayı sardık,
Bildiğin kavuşmalardan değil bu.
Hissiz bulutlarda,
Geceyi aya saldık,
Susuz balıklarla.

MAŞUK PİR

Varsayalım bir hülyanın içindeyiz.
Feragat ettiğimiz bin bir dertten,
Kurtuluşumuzu seyretmekteyiz.
Büyük aşklardan geçmişiz,
Farklı aşklardan.
Hususi bir biçimde serden geçmişiz.
Eski bir defterin içindeyiz,
Tozlu bir defter.
Büyük mutluluklar düşünmekteyiz.
Amansız sevdalara tutkunuz,
Bilirsiniz.
Yine de pek dert etmeyiz.
Neden, bilir misiniz?
Çünkü belli elbet,
Bizler zelil olmaya gelmişiz.
Şad olmak yasak mı bize? Demiştik ya.
Yasaklardan geçip gelmişiz.
Geçmişin tozunu silip atmış vaziyetteyiz.
Siz pek bilmezsiniz.
Bir çok kez düşüp kalkmış fertleriz biz.
En büyük seraplardan uçarak gelmişiz.
Siz elbet bilmez ve bilmeyeceksiniz.
En önemlisi,
İşte şimdi
Tam şu an,
Bir çift gözden
Bir çift sözden
Geçememekteyiz..

PİR

Mağlup olunacak bir savaştan,
Sağ çıkan neferleriz biz.
Biz ezelden gelen münasebetin,
Tam ortasına düşen fedaileriz.

Kalpte iyilik, bedende sağlık,
Halkta huzur dileyen bir Bedevi.
İstisnasız her satırda,
Şükretmeyi bilmeyen bir çileci.

Hüdadan dilenen bir dilenci,
Fecir vakti süssüz bir binici.
Nüktelerle sarsılan bir bilincin,
Eskiden beri büyük Muhribiyiz.

Düşüncelerle yok olan,
Fikirlerle çarpışan,
Hususi karşılık koyan,
Sevdamızla firariyiz.

Belki de pek iç açıcı değiliz.

AKİKŞAH

Anlamsız cümlelerin içinde
Bir anlam yakalarken sana koştuğumu hissedebiliyorum artık.
Yerinde olmayan bir şeye sahipken
Sana sahip olmak hiç bu kadar yerinde ve zamanlı olmamıştı benim için.
Gölgenin gölgeme karşı takındığı tavır bile
Bir olmayışın anlamsızlığı ortaya döken
kanıttı aslında bizim için.
Birsizliğin ne demek olduğunu açığa çıkaran
Gün ortasında yüzüme vuran bunu
Sen değil de bir başkası gibiydi sanki
Gölgenin gölgeme bütünlenmesi
Hissettiği anlamsız yobazlık
Sen miydin
Yoksa
Hissiyatsız içimde beliren
Kocaman bir hissiyat mı?
Ya da gölgeni yüreğimin en derine bağlayan
O içinde bulunduğum arzu mu?
Hangisi bilemiyorum.
Bildiğim şey gölgenle de mutluyum
Gölgesiz huzursuz
Tek bildiğim şey
Huzursuzluğun yaratıcısı olan o duyguyu örtmek istemek,
Tek bildiğim şey
İçimde var olan
Var olmaya devam eden
Kocaman bir
Sen
Ve
Gökyüzü.

KUM

Hülyalar nehrinin tam ortasındayım ben bugün.
Yazmak nedir ve nasıl bir işlevdir hiç bir fikrim yok bugün.
Yavaş yavaş esiyor kasvetli bir direniş,
Bir hastalıktan öteye geçemiyor bugün yazmak
Esiyor dalga yerine.
Güneş nasıl üşütüyorsa ruhunu dalga da elbette esiyor işte.
Öylece yakışıyor zaten ufak bir esinti bu ufacık evrene
Ve ömrüme.
Sihamın tam olarak baş köşesinde..

ÜRPERTİ

ürperir rüzgar bile delice
senin yokluğunun isyanından
gün doğarken ya da bir aşk biterken
önemi yok tabiatın ne zaman solduğunun
mutlaka bizler sözü damarlarımızla çizerir hem
korkulacak bir şey yok
ilk heceyi söyledikten sonra dedik ya
gün doğarken yada bir aşk biterken
sebep aramanın anlamı yok
korkulacak hiçbir şey yok
günün aydın yüzü gelir senin yüreğine
hayallerini çizer bir sisli rıhtım misali
Jacques Prevert gibi
son vakit işte bu an
tabiatı delip geçelim mi bu yürekten
ya da şu yürekten
ne önemi var hep beraber bir olup
nehirler delelim
ürpersin yobaz kayalar

İLETİLİŞ

Büyük bir belirsizliğin ortasında,
ben çok uzun süre koştum.
koştuğum sürede iletilen,
bir duygunun 
bilinmezliğinden ötürü
hissedemediğim büyük şaibesi
çoktan sarmıştı bedenimi

hüzne doğan bir güneşle,
yüreğimizin bütünleşmesini ne zaman yaşayacağız derken,
yüreğimizin kaybettiğimiz
belki de teslim ettiğimiz bir gecedir
işte tam bu gece.
bir de sen ben derken
gitmelerin çok zor olduğunu hissederiz
göğsümüzü o his büyük sarsar

tutunamayacağımız bir dal hayal ettik
ve sarıldık yıllarca
yıllarca büyük yanlış olur hatta
hayatımızı adadık biz bu dallara

ÇARK

RÜYANIN İÇİNDE FARKLI BİR RÜYAYA YUVARLANIŞIMIZ ANLATILIYOR BU SERÜVENDE
Çivisi çıkmış bu evrende kahkaha atan insanların isyanlarını bastırması tam da değinilmesi gereken konu olacak bu durumda.
Belki de bir kuşun bir macera araması..
Sevdikçe sevilecek bir rüyanın içİne dalacağız. Devlerin yaşadığı , kızıllığında her yere hakim olan bir gezegenin rüyası.
O  dev kazanların içinde de ruhumuz pişecek. Bir bakıma ezileceğiz, yüz üstü de bırakılabiliriz.
Evrenin sonuçlandırdığı ufak tefek aksaklıklar değil mi?
Evet kesinlikle böyle olmalı.
Hem pek önemi de yok değil mi?
Bir evren rüya kurguluyor bir sen,
Senden benden ayrı bir de koca benliğimiz.
Evet rüya değil mi?
Bilhassa senin,
Benim rüyam..

BELİRTİSİZ

Münzevi bir cahilim,

Dolanırım sokaklarda.

Bir yurt ararım,

Dostluk içinde şura’larda.

Perişan, revan olmuş,

Biçare bir firariyim.

Ümit haliyle dolanır, 

Aranırım sokaklarda.

Şaibesiz değilim elbet,

Beni de mazur görün.

Hem ne önemi var,

Olmayan bir kabulün.

Suretini göremedim,

Bir iyilik meleğinin.

Ya da hep istediğim,

Diyarları geçemediğim. 

Bundandır işte,

Acım, derdim, kederim

İMHA

İnsan düşündü mü bulacak bize bizi 

Fikirlerin her yere dağılması,

Çıkarması büyük izi.

Irmakların mavi yerine kırmızıya çalması,

Binlerce yüreğin gökte kavuşması misali

Ağrep sevdalara dalmalı insan,

Tutmalı ucundan köşesinden her dakikanın,

Bedbaht uyanmışsan dünyaya

Rest çekip işte, 

tutulmalı bir düşünceye.

Ben 

mesela,

ufak bir bünye;

Fikirlere aklı çalan bir bünye işte.

Bazı insanların fikirleri, 

Ne oluyor belli.

Bulutlarla örtülmüş tepelere benziyor.

Halbuki fikir,

Büyük bir zikir,

Hem değil mi o

Yanlış anlaşılmanın da doğru anlaşılmanın da muhattapı

Eksendeki Spinoza..

MUHAKKAK

Bende bir eksiklik var,

Bir sıkıntım, bir derdim.

Eksiklikte işte burada ya,

Bilmem nedir sıkıntım derdim.

Deryalara uzak olmak mı nedeni?

Irmaklar görememek mi nedeni?

Yoksa tek sorum;

"Benim secerem bu mudur?"

Demek mi?

Bir bedevi oldum bende,

Düşüne düşüne göllerde,

Evet çöllerde değil ama,

Benim derdim de göllerle.

Şad olmak yasak mı bize?

Elbette değildir, elbette..

Sadece şu dünya beni,

Fazlasıyla zelil etti,

Gör, bekle.

Nüktelerini bekledim hep,

Şu dünyanın kahrından,

Sıyrılıp gelmek tek derdim,

Bir anda buradan.

Feragat olmayacağım bu sefer,

Ben istemeyeceğim ayrılığı.

Sende bir adım atma,

Bu diyardan ayrılmayalım.

Rabbena görür halimi,

Ona yanarım bir tek.

Hem şu ufak dünyada,

Sesimi o duyar bir tek.

Firariyim bu diyarda,

Kaçıp geldim yanına.

Sende hususi gör beni,

Yanına koy, hiç ayırma.

Sakıncası yoktur umarım,

Yanına gelmemin?

Hem sen demedin mi,

Ben seni hep severim.

Tamam, sen değil belki,

Ama dünya zelil etti beni.

Perişan olmak istemedim göllerde,

Bak, çöllerdeyim şimdi

2016

İMGE

Serüvenlerin  içinde kaybolmak için mi uğraşır durursun kalbim?

irili ufaklı dağlara ulaşmak için mi?

ya da durup düşünür müsün hala

hala kararını veremedin mi?

Göklerle bir olup uçmak amaçlı mı yazıyorsun kalbim?

yerle bir olup düşmek amaçlı mı?

Sevmek için mi yazıyorsun?

Sevilmek için mi?

çukurlar içinden hırpalanmadan çıkmak için mi yerle bir oldun sen kalbim?

Denizler karşısında refaha erebilmek için mi?

Evet 

Thomas Aquinas gibi

İmgesel bir süreçin verdiği acıya tabi olmak misali

Hayatın yaşattığı zorluklara

Zorlu bir evrenle mi göğüs gerelim isterler?

İsterler, her şeyi isterler

Peki ya sen

Sen ne istiyorsun?

Hiç demezler..

HİLKAT

Gözlerin, uçuyordu yanımda, belliydi.
Sözlerin kalbime bir taç gibi oturmuştu hürmetiyle.
Sevgini koynuma aldım ölüm niyetine,
Bak şimdi ölü sevgili, ölü ruhlu, ölü bedenli bir can,
Can bu yaşıyor ama,
Ölü hoyrat alkışlarda.
Ölü gözler, ölü sözler, ölü bir ruh taşıyorum bu süre,
Bir gün gelecek elbette senin sözlerin yanıma,
Kokun burnuma,
Sesin kulaklarımda yankılanacak,
Derdim sürekli ziyan olmuş ruhuma,
Bedeninin yargılanması büyük bir mahkeme içinde,
Suçlu suçsuz pek bir önemi yok,
Çoktan asılmış halbuki bu can.
Güneş gözlerine yansımış, belliydi,
Gözlerinde bir ayna gibi bana beni yansıtmış;
Sevgisiyle,
Sevgili yerine sen hiç aldın mı gökyüzünü koynuna?
Alkışladı mı yıldızlar ayrılık zaferinizi?
Tutup dedin mi güzel gülüşlü bir yıldıza;
Gereklilikler gereklilikler..
Elbette cevap verecektir sana,
Halbuki ziyan olmuş sözlerin, ne önemi var?
Toparlanmayacak sözler birikmiş şimdi bu gölgede.
Sistematik bir çok yanlışın içinde,
Ölümle burun buruna yaşamış yüreğim,
Aslında pek bir önemi yok,
Değeri yok,
Kısaca dünyayı toparlamak zor mu sevgilim?